Is het mogelijk om goedkoop uit te zijn bij publieke laadpunten? Zijn de kosten vooraf voldoende duidelijk?
Inhoudsopgave
Opladen is eenvoudig
Elektrisch rijden is niet moeilijker dan rijden met een auto met verbrandingsmotor. De eerste heeft eens in de zoveel tijd een nieuwe acculading nodig. Dat kan natuurlijk bij een laadpunt thuis, maar ook bij een publiek laadpunt. De openbare laders zijn overal en nergens te vinden, de dichtheid is in Nederland ongekend groot, want verder dan tien kilometer liggen laadpunten meestal niet uit elkaar.
Duidelijkheid over wat betaald moet worden is een tweede. De kilowattuurtarieven lopen sterk uiteen sinds de stijging van de energieprijzen. Twee partijen zijn hierin bepalend. De charge point operator (CPO) en de mobility service provider (MSP). Een charge point operator heeft laadpunten in beheer en de mobility service provider levert de laadpas.
Wat is een mobility service provider?
Degene die de laadpas levert heet ook wel mobility service provider. Er is geen laadpas zonder bijbehorende app, waarin het mogelijk is om laadpunten op te zoeken te te bekijken wat opladen kost. Zo valt vooraf in te schatten wat voor een laadbeurt moet worden betaald.
Na het opladen is zichtbaar wat de laadsessie kost. Betalen gebeurt eens per maand via automatische incasso; vaker dan dat wordt de factuur voor opladen niet gestuurd.
Het kan zijn dat de laadpasaanbieder een vast maandtarief rekent voor het gebruik van de laadpas, maar er wordt ook vaak gewerkt met een starttarief.
Sommige aanbieders hanteren vaste prijzen per type laadpunt. Bijvoorbeeld bij een gewoon publiek laadpunt en bij een snellader. Soms wordt uitgegaan van het CPO-tarief, dat is de prijs die de beheerder heeft vastgesteld voor het gebruik van het laadpunt.
Wat is een charge point operator?
Een charge point operator is een partij die laadpunten uitbaat. Deze beheerder zorgt voor plaatsing van laadpunten en verwerkt alles wat te maken heeft met het opladen bij de eigen laders. Het gaat dan voor een groot deel om de financiële afhandeling. Stroom wordt ingekocht, laadsessies worden in rekening gebracht bij de juiste laadpasaanbieder en komen vervolgens terecht bij de bezitter van de laadpas.
Bij eventuele problemen is het aan de beheerder om een oplossing te bieden.
Andere manieren van betalen
Het komt steeds vaker voor dat een qr-code op het laadpunt staat. Als deze code wordt gescand met een smartphone, is het mogelijk om betalingsgegevens in te voeren en het opladen te starten. Dit heet adhoc-opladen. Vaak zijn de kosten hoger dan wanneer een laadpas wordt gebruikt.
Contactloos betalen met een bankkaart kan alleen bij sommige snelladers, maar verandering is op komst.
Wat kost opladen?
Een ruim jaar geleden was het eenvoudig. Thuis opladen kostte ongeveer € 0,25 per kilowattuur, bij een publiek laadpunt lag de prijs per kilowattuur tussen € 0,30 en € 0,40 en snelladen kostte € 0,50 tot € 0,75.
Die tijd is geweest. Inmiddels schieten de prijzen alle kanten op. Het kan zo zijn dat snelladen goedkoper is dan gewoon opladen. Daarbij komt nog eens dat niet iedereen bij een laadpunt hetzelfde betaalt. Wat opladen kost hangt af van de laadpas die wordt gebruikt, meer precies zijn de afspraken tussen de charge point operator en mobility service provider bepalend.
De kosten voor opladen zijn duidelijk als wordt gekozen voor een laadpas met vaste tarieven, bijvoorbeeld die van Shell Recharge, ANWB of eentje die een automerk levert. Als een andere laadpas wordt gebruikt, dan verschilt het per keer wat opladen kost. Niet alleen de uitbater van het laadpunt is hierin bepalend, ook de locatie wil wel eens voor prijsonderscheid zorgen. Vattenfall rekent bij het gebruik van een laadpunt met de eigen laadpas dubbel zoveel in Utrecht als in Gelderland en Overijssel.
Om het nog wat ingewikkelder te maken, het is ook mogelijk om bij een aanbieder van snelladers een abonnement af te sluiten. Uiteraard hoort daarbij een lager tarief voor het opladen. Dit kan gunstig zijn voor mensen met een gemiddeld rijpatroon, die er geen bezwaar in zien om een snellader op te zoeken. Ook bij een Tesla Supercharger is een abonnement mogelijk en valt te profiteren van daltarieven.
Makkelijk of moeilijk doen bij opladen van een elektrische auto
Het gebruik van één laadpas is het makkelijkst. Dat betekent dat soms sprake is van hogere kosten voor opladen. Het alternatief is het aanleggen van een min of meer bescheiden verzameling laadpassen om bij ieder laadpunt uit te zoeken met welke laadpas opladen het goedkoopst is. Tijdrovend en vermoeiend om telkens weer te moeten doen. Wat wel de moeite loont, is uitzoeken welke laadpas het laagste tarief geeft bij vaak bezochte laadpunten. Wie aangewezen is op het openbare laadnetwerk, kan zo behoorlijk besparen.
Conclusie
De prijzen voor opladen schieten alle kanten op. Daarom is het handig om kennis te hebben van de tarieven bij vaak bezochte laadpunten. Het is niet langer zo dat opladen bij een gewoon laadpunt per definitie minder kost dan het gebruik van een snellader. Van geval tot geval de juiste oplaadstrategie bepalen werkt het beste. Of niet te moeilijk doen en opladen met één pas waarbij de laadtarieven van tevoren duidelijk zijn.
